طرح آشتی با زندگی

و از آن جلسه به بعد، همه چی در خانه‌ی ما شکل عوض کرده بود، گوشی‌ها در جاموبایلی که قبلاً جاجورابی بود، گذاشته شد، البته خاموش یا سایلنت.

فردای جلسه هم، مامان دستور خروج کرسی قدیمی را از انباری صادر کرد. به سختی کرسی را از انباری آوردم طبقه‌ی سوم و تا شب نشده کرسی با منتقل برقی و روانداز چهل تکه‌اش، کنار مبل‌های زرشکی زار می‌زد، انگار گذشته را هُل بدهی در آینده.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بعد هم بساط تخمه و میوه روی کرسی و خواندن قوانین تازه توسط مامان:

- استفاده از گوشی بعد از ساعت ۸ ممنوع است و موبایل‌ها تا صبح خاموش و بی‌صداست.

- از ساعت ۸ تا ۹ همه‌ی خانواده دور کرسی می‌نشینند، گپ می‌زنند، بازی می‌کنند و با هم خوش گذرانی می‌کنند.

- هرکس قوانین جدید خانه را زیر پا بگذارد، یک روز حق استفاده از موبایل را ندارد.

روز بعد قوانین حکومت نظامی مامان، روی یخچال، جلو چشم من و بابا بود. بابا اولش سعی می‌کرد لجبازی کند، اما وقتی دید در قهر مامان، شام و ناهار تعطیل می‌شود، کوتاه آمد و پرچم صلح را بالا برد، اما ماجرا به قوانین حکومت نظامی و کرسی و جاموبایلی ختم نشد. ساعت، جای آلارم گوشی را گرفت. بعد بازی‌های فکری وارد خانه شدند تا دور کرسی، سرگرممان کند. بعد مراسم شاهنامه‌خوانی توسط بابا اجرا شد. و هر هفته بازی فکری و کتاب جدید و فیلم‌های روز سینما توسط مامان خریداری شد. در روزهای بعد، متوجه نکته‌ای شدم، مامان به دیدن گوشی در دست من حساس شده بود و اگر گوشی را دستم می‌دید، جلسه‌ی ارشاد بنده شروع می‌شد: چیه چمبره ‌زدی رو گوشی! نابود شد گردنت... زمان ما، پسرهای هم سن تو، توی کوچه، گل کوچیک و هفت‌سنگ بازی می‌کردن!

چند روز بعد هم، مامان دست به دامن جناب گوگل شد و درباره‌ی فرمایشات مشاور مدرسه، تحقیق مفصلی را شروع کرد که ماجرا پیچیده‌تر شد. همان روز وقتی از مدرسه آمدم، دیدم که چشم‌های مامان قرمز است، معلوم بود ساعت‌ها گریه کرده است. اولش فکر کردم آشنایی فوت کرده است، اما خیلی زود فهمیدم کسی نمرده است. عصرانه که می‌خوردم، چند ویدئو را از توی گوشی‌اش نشانم داد، تازه آن وقت بود که فهمیدم چه بلایی سرم آمده است. من معتاد بودم. جناب گوگل گفته بود، هرکس بالای ۳ ساعت در شبکه‌های مجازی و بازی اینترنتی بچرخد، نیاز به ترک هروئین الکترونیکی یا همان گوشی را  دارد. به همین منظور، گوشی بنده توقیف شد و مامان مجبورم کرد که در باشگاه بدن‌سازی سر کوچه ثبت نام کنم. نمی‌توانستم  قبول نکنم. اگر زیر بار قوانین تازه و باشگاه رفتن نمی‌رفتم، باید به کلینیک ترک اعتیاد فضای مجازی می‌رفتم.

قبول کردم. سه روز در هفته، با دستگاه ورزش کنم. و تازه باید خدا را شکر می‌کردم که در چین نبودم، وگرنه به روش ترک کمپ‌های چینی توسط نظامی‌های بازنشسته، باید ساعت‌ها روی زمین سیمانی سینه‌خیز می‌رفتم یا هر روز کلی قرص می‌خوردم یا سبزی پاک می‌کردم و کف دستشویی‌های کمپ را مثل آینه برق می‌انداختم یا آشپزی می‌کردم تا به زندگی واقعی برگردم. جرئت نه گفتن به مامان را نداشتم تا حالا این‌قدر جدی ندیده بودمش. دو روز اول باشگاه از بدن درد خوابم نمی‌برد، اما با خودم فکر می‌کردم تحمل بدن درد راحت‌تر از تحمل مشاور مدرسه است. اگر باشگاه نمی‌رفتم، باید یک روز در هفته نزد ایشان می‌رفتم که به قول بابا همه‌ی آتش‌ها از گور او بود. تنها خیرخواهی ایشان در حق من، این بود که مامان را متقاعد کرده بود توقیف گوشی، درست نیست و باید زمان استفاده از گوشی جیره‌بندی شود و من هر روز یک ساعت کم‌تر از گوشی و شبکه‌های مجازی استفاده کنم.

مامان اسم طرح ترک اعتیاد فضای مجازی را گذاشته بود، آشتی با زندگی! به قول خودش می‌خواست من را از دنیای مجازی بیرون بکشد که بیش‌تر از نوجوانی‌ام لذت ببرم.

حالا دو ماهی است که از طرح جدید مامان می‌گذرد. به باشگاه رفتن عادت کرده‌ام و دوره‌ی ترک را به سلامت پشت سر می‌گذارم. این روزها من و بابا زودتر از مامان دور کرسی می‌نشینیم. بابا از خاطرات سربازی و شیطنت‌های بچگی می‌گوید و من، موهای بابا را می‌بینم که چه‌قدر زود سفید شده‌اند. مامان به وضوح راضی است. و موبایل‌ها هم در تبعیدگاه خود تا صبح استراحت می‌کنند.

کد خبر 448113

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: نوجوان همشهری دوچرخه

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۴۶۱۶۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

افزایش فشارها برای استعفای سوناک

 پس از شکست سنگین حزب حاکم محافظه‌کار انگلیس در انتخابات شوراهای شهر، نتایج یک نظرسنجی صورت گرفته نشان می‌دهد که نیمی از مردم این کشور خواهان استعفای ریشی سوناک از مقام نخست وزیری هستند.

به گزارش ایرنا، یافته‌های موسسه یوگاوو نشان می‌دهد که ۳۹ درصد از مردم انگلیس معتقدند سوناک باید پیش از برگزاری انتخابات سراسری، کناره‌گیری کند؛ ۴۰ درصد چنین عقیده‌ای ندارند و ۲۱ درصد هم بی‌تفاوت هستند.

سوناک در واکنش به شکست سنگین حزب حاکم محافظه‌کار در انتخابات شوراهای شهر انگلیس که پنجشنبه گذشته برگزار شد، اعتراف کرده است که در انتخابات آتی پیروز نخواهد شد.

او با بیان این پیش‌بینی که حزب کارگر به رهبری «کی‌یر استارمر» کرسی‌های پارلمانی بیشتری را در انتخابات تصاحب خواهد کرد، اما مدعی بروز پدیده «پارلمان معلق» شده است.

پارلمان معلق در شرایطی پدید می‌آید که هیچ‌کدام از احزاب سیاسی انگلیس نتوانند اکثریت ۶۵۰ کرسی مجلس عوام (۳۲۶ کرسی) را به دست آورند. در صورت بروز این وضعیت، حزبی که بیشترین کرسی‌های مجلس عوام را به دست آورده است برای تشکیل دولت باید با یک حزب دیگر ائتلاف کند.

سوناک در گفت‌ وگو با نشریه تایمز چاپ لندن ادعا کرد که ائتلاف حزب کارگر با یکی از احزاب لیبرال دموکرات، سبز و یا حزب ملی اسکاتلند برای کشور «فاجعه‌بار »خواهد بود. وی گفت: کشور به تجارت سیاسی نیاز ندارد، بلکه به اقدام نیاز دارد. ما تنها حزبی هستیم که برای تحقق اولویت‌های مردم برنامه داریم.

نخست وزیر انگلیس همچنین در یادداشتی برای نشریه دیلی‌تلگراف ادعا کرد که کلید آبادانی و رونق اقتصادی کشور تنها در دست محافظه‌کاران است.

وی مدعی شد: تحولات چند هفته اخیر انتخاب روشنی را در برابر مردم قرار داده است؛ برنامه حزب محافظه‌کار در مقابل بی‌برنامگی حزب کارگر، اقدامات اصولی و جسورانه محافظه‌کاران در برابر عقب‌نشینی‌های حزب کارگر، سابقه عمل به وعده‌ها در مقابل بازی‌های سیاسی، رهبری متمرکز بر آینده کشور در مقابل حزبی که وسواس زیادی به صحبت در مورد گذشته دارد.

سوناک ادعا کرد: خواه اقتصاد، مهاجرت، رفاه یا دفاع از قلمرو انگلیس باشد، محافظه‌کاران برنامه‌ای دارند که کار می‌کند، اما حزب کارگر هیچ‌ برنامه‌ای ندارد.

با این حال رهبر حزب کارگر خواستار برگزاری انتخابات زودهنگام شده است. او هفته پیش در جمع خبرنگاران و حامیان حزب کارگر گفت: «ما خواهان برگزاری انتخابات سراسری هستیم. می‌خواهیم در انتخابات پیروز شویم و کشور را در مسیر پیشرفت قرار دهیم». استارمر تصریح کرد که نتیجه انتخابات شوراهای شهر نشان می‌دهد که حزب محافظه‌کار حتی یک روز هم نباید در دولت بماند.

بر اساس نتایج اعلام شده، حزب کارگر در انتخابات شوراهای شهر موفق به کسب یک هزار و ۱۵۸ کرسی شد که ۲۳۲ کرسی نسبت به انتخابات دور قبل افزایش نشان می‌دهد. در مقابل حزب حاکم محافظه‌کار با از دست دادن حدود ۵۰۰ کرسی، شکست سنگینی را تجربه کرده است.

نخست وزیر انگلیس هنوز زمان برگزاری انتخابات سراسری را که باید حداکثر تا پیش از ۲۸ ژانویه ۲۰۲۵ (۹ بهمن) برگزار شود اعلام نکرده است. انتخابات در انگلیس طبق یک سنت دیرینه، در فصل بهار یا پائیز برگزار می‌شود اما سوناک می‌گوید که این رویداد سیاسی زمانی خواهد بود که گزینه‌ها برای مردم روشن باشد.

این اظهارات او گمانه زنی‌ها درباره احتمال برگزاری انتخابات تا پیش از تعطیلات تابستانی پارلمان را افزایش داده است. سوناک هم این ایده را نه رد و نه تائید کرده است.

به هر روی مردم انگلیس ظرف ماه‌های آینده پای صندوق‌های رای خواهند رفت تا درباره سرنوشت سیاسی این کشور تصمیم‌گیری کنند و طبق بیشتر نظرسنجی‌ها حزب حاکم محافظه‌کار روزهای پایانی خود را در قدرت سپری می‌کند.

کانال عصر ایران در تلگرام